São Miguel - Ponta Delgada

Op zaterdag 25 juni liggen we in de (veel te) grote jachthaven van Ponta Delgada. We liggen behoorlijk te slingeren en te rukken en trekken aan de landvasten. Er staat wat swell (deining) in de haven. Ik monteer de prachtige en krachtige veren die ik onderweg ergens heb gekocht, omdat de "rubberen veren" het na één nacht swell in La Coruna al hadden begeven. Zij vangen de klappen voor een groot deel op.

Handige veer

We gaan aan de wandel in de stad. Uiteraard weer veel kerken, met prachtige houten altaren. Het is me allemaal wat te veel, maar je wil het toch bekijken.

Indrukwekkend

Er is een museum naast de kerk waar een thee expositie is. Op São Miguel zijn nog steeds twee werkende theeplantages.

Thee plantage

Verpakken van thee gaat deels machinaal

deels met de hand

De volgende dag huren we met Martien en Janny (Double Dutch) een auto en rijden naar Lagoa das Furnas. Een kratermeer ingebed in een 6 km brede, ingestorte vulkaankrater. We maken een wandeling rond het meer. We passeren twee zgn. thermische gebieden met borrelende modderpoelen en kokende bronnen.

Borrelende aarde met geneeskrachtige dampen, zeggen ze! 

Kokend water

De restaurants in de buurt laten een regionaal gerecht, een stoofpot met groenten, vlees en aardappelen 4 uur borrelen in de ingegraven pan. Bijzonder om te zien.

De stoofpot wordt uitgegraven
 

Het gat waar de pan 4 uur in staat te stoven

Na de wandeling rijden we langs de Noordkust terug en verbazen ons weer over de ongelofelijke hoeveelheden hortensia's die hier langs de weg staan. Ze staan trouwens overal op de Azoren.

Bollen hortensia's

Mooi

De dagen erna brengen we ook op toeristische wijze door, er is ook zo veel te zien. Hoewel ik niet ben ingehuurd door de lokale VVV, kan ik de wandelaars echt aanraden om eens een vakantie op de Azoren door te brengen.

Ponta Delgada heeft behalve veel kerken ook veel parken, mooi aangelegd en onderhouden. Je ziet hier amper afval op straat, de plantsoenen worden aangeharkt en aangeveegd.

De tuin behorend bij het paleis van de gouverneur

Bijzondere bomen in de gouvernementele tuin

En deze dan

Uiteraard is er ook nog wat onderhoud te plegen aan het schip. Dat hoort erbij. Wat er zeker niet bijhoort is dat de matras, stuurboord achter, waar ik me in Horta al zo druk over heb gemaakt nog niet droog blijkt te zijn. Terwijl ik hem met zoet water geheel doorweekt had. Dus weer begint het spelletje matras naar buiten, matras naar binnen, een punthoofd krijg ik er van. De watermaker doet zijn dagelijkse werk, dus we kunnen lekker warm douchen aan boord. De voorzieningen hier in de jachthaven zijn matig. Er zijn wasmachines en drogers, dat is fijn. Maar de douches zijn vreselijk. Behalve dat het er wat afgetrapt uitziet. Ontbreken er haken en een plank om je kleren op te hangen en je toilettas op te zetten. Dan is de ruimte niet zo groot en de straal vliegt met een grote vaart echt alle kanten uit en bij voorkeur direct je schoenen in, dat heb ik dus na één keer gelaten voor wat het is. Dan vergeet ik bijna te melden dat het water al 10 dagen koud is. Tja de reparateur was druk, dus het kon nog wel even duren.

Op 29 juni vieren Saskia en ik dat "Morning Glory" en haar bemanning een jaar geleden uit Muiden is vertrokken, een memorabel moment nietwaar?

De jarige

Op 30 juni vieren we Saskia's verjaardag. Janny en Martien staan "op de stoep" met bloemen en een fles witte wijn. Verder ziet Sas een ongekend aantal felicitaties op Facebook verschijnen in de loop van de dag. Erg leuk. Op 1 juli komen Piet Heijn van Mechelen en zijn vrouw Jeanette aan. Zij verblijven een week in een hotel om te wandelen en de 8e vliegt Jeanette net als Saskia terug naar NL. Piet Heijn scheept de dag erna in, dat geeft mij nog een beetje tijd om het schip op te ruimen en weer "te verbouwen" naar een zeeschip ipv een "dagtochten en woonschip". We bekijken met Piet Heijn en Jeanette ook nog de nodige dingen op het eiland en zo wandelen langs de kraterwand van Sete Cidades op een steeds mistiger wordende dag.

Op de rand van de krater

Het dorp Sete Cidades ligt aan de rand van een blauw en een groen meer, dit wordt veroorzaakt door de verschillende soorten algen in het meer. Een bijzonder gezicht.

Lastig te zien in het dampige weer, maar ze zijn groen(voorgrond) en blauw.

Dan nog even iets over de zwembaden in de Azoren. Ze maken hier nogal eens een natuurlijk gevuld zwembad. Het zeewater spoelt afhankelijk van de wind met meer of minder hoge golven het bad in.

De opening is wat lastig te zien. Je krijgt wel een beeld zo.

Vandaag is Paul Malschaert aangekomen, mijn 2e bemanningslid. Ook hij logeert 2 nachten in een hotel. Zaterdag is inscheepdag en bereiden we ons verder voor op de laatste grote oversteek, nu ja groot. Het is zo'n 1200 mijl, daar draai ik mijn hand niet meer voor om natuurlijk. Ik denk dat we begin volgende week vertrekken. Het hangt wel van de wind af natuurlijk. Het waait hier rondom de Azoren nl niet tot weinig en als er dan wind komt graag wel uit de goede richting, dat hangt er nog even om. We zien het wel, anders wachten we nog even.

Saskia komt in Engeland, mogelijk de Scillies weer aan boord en dan varen we samen naar huis. Maar zover is het nog niet. De Engelse Zuidkust willen we ook graag weer eens bezoeken. We twijfelen nog of we Weymouth aan zullen doen. Daar werd "Morning Glory" vorig jaar aangevaren, met alle vertraging en gedoe van dien.


Wordt vervolgd.